De oude dag

Direct na de oorlog en in de jaren ’50 verlieten de kinderen een voor een het ouderlijk huis. Bijna allemaal hadden ze in de zaak gestaan. De jongens Jaap, Vok en Siemen traden in het voetspoor van hun vader en richtten in Bovenkarspel, Hoogwoud en het Waarland hun eigen zaak op.
De drie oudste meiden trouwden met tuinders uit de buurt en werden weldra moeder van een groot gezin. De meiden Hardeman troffen mannen met verschillende beroepen en enkelen bleven nog jaren het kappersvak beoefenen.
Het werd stiller in huize Hardeman aan de Zesstedenweg. In 1960 verkochten zij het pand aan zoon Vok en trokken zelf naar Alkmaar. Zij gingen wonen op de hoek van de Baansingel en de Vondelstraat en hadden daar een kleine tabakswinkel.
Het was de winkel die het vroegst in de stad open ging. Om vijf uur ’s morgens deed oma de deur van het slot en konden de eerste klanten, nog even voor het werk, hun rokertje inslaan. Zij konden er aardig van rondkomen.
In 197. * verhuisden opa en oma naar een appartement aan de Amalia van Solmstraat in hetzelfde Alkmaar. Ook daar woonden ze nog heel genoeglijk, tot oma in september 1972 plotseling overleed.
Oma was al hartpatiënt. Toen op een ochtend opa met een kopje thee bij oma’s bed aankwam, was ze ongemerkt vredig ingeslapen.

Opa verhuisde weer terug naar de streek, wat dichterbij zijn kinderen. Hij heeft nog negen jaar in het bejaardenhuis ’t Hiemert gewoond. Veel zat hij op zijn eigen kamer. Pruiken maken, zolang zijn ogen het toelieten en driemaal op een dag een borreltje.
Als je hem vroeg waarom hij niet naar de gemeenschapszaal ging, zei hij ‘denk je dat ik bij die ouwe lullen ga zitten’.
Al werd hij wat doof en slechtziend, het was altijd genoeglijk om even op bezoek te gaan. Zijn humor liet hem niet in de steek.
Vier dagen voor zijn dood liet hij zijn dagelijkse borrel staan. Breng mij maar naar de ziekenboeg, zei hij en op 12 september 1982 overleed hij op 85 jarige leeftijd.